Sinds juli 2021 huurt Elwy Schutten, goudsmid en sieraadkunstenaar, een atelier in het pand aan de Krekelstraat 10-12. Vlak voor de coronapandemie is ze als zelfstandig goudsmid begonnen als bijverdienste voor haar vrije werk als kunstenaar van het kunstsieraad. De pandemie heeft Elwy een soort vliegende start gegeven. ‘’Mensen zitten thuis, gaan opruimen en komen dan oude sieraden tegen die ze willen laten omsmelten tot iets draagbaars. Het contact met de mensen, het speciaal voor hen iets maken en vervolgens hun reactie te mogen krijgen, dat is zo mooi.’’
De techniek en de creativiteit
Elwy is opgeleid goudsmid en afgestudeerd aan de kunstacademie. ‘’Na de goudsmidopleiding miste ik het creatieve. De vakschool is heel technisch, er is ook zoveel te leren. Dus ik ben naar de kunstacademie gegaan. Tijdens de academie ben ik in aanraking gekomen met het kunstsieraad. Het is zoals kunst ontstaan uit een fascinatie naar een bepaald thema, een onderzoek of een drang van de kunstenaar. Mensen aan het denken zetten. Maar waar een kunstwerk alleen te bezichtigen is in een musea, galerie, expositie of thuis, kan een kunstsieraad mee naar buiten genomen worden. Om het bijvoorbeeld te dragen bij mooie gelegenheden en zo een gespreksonderwerp te hebben.
Naast het kunstsieraad werkt Elwy ook in opdracht als goudsmid. ‘’Ik vind het heel fijn dat ik het goudsmeden kan combineren met het kunstsieraad, het heeft allebei wat. Het contact met de mensen, het speciaal voor hen een sieraad te ontwerpen, maken en vervolgens hun reactie te mogen krijgen, dat is zo mooi. Daar doe ik het goudsmeden voor. Het vrije kunstsieraad, het volgen van mijn fascinaties, het studeren en het proberen, het is ook heerlijk om daar mee bezig te mogen zijn. De twee werken in golven. Dan werk ik meer als goudsmid en dan werk ik meer aan het kunstsieraad als ik bijvoorbeeld een expositie of beurs heb.’’
Identiteit van en in een sieraad
‘’Mijn focus ligt op identiteit: hoe identiteit werkt, hoe mensen het bij elkaar aflezen, hoe identiteit werkt in een groep en alleen, en hoe dat allemaal samenhangt met elkaar. Dat is een grote fascinatie van mij. Momenteel ben ik bezig met mozaïeken. Alleen dan niet van glas, maar van verschillende materialen: hout, steen, plexiglas, leer en messing. Het zijn hele verschillende materialen, net zoals de mensheid ook heel verschillend is. De blokjes samen vormen een portret. Dit portret is zichtbaar van een bepaalde afstand. Alleen zo zijn de afzonderlijke blokjes niet zichtbaar meer. Als we willen kijken naar stereotypen, moeten we dan in of uit zoomen?’’
Een ontmoetingsplek in het gebouw
‘’Een collega kunstenaar had een optie op een atelier aan de Krekelstraat, een atelier dat eigenlijk te groot was voor twee personen en te rumoerig voor drie. Samen met SLAK heeft zij geregeld dat zij er een muur in mocht bouwen, zodat de ruimte gesplitst kon worden in tweeën. Het gebouw had in het begin veel problemen, dat was een groot onderwerp waar we allemaal mee bezig waren. Maar nu die bijna zijn opgelost en iedereen meer gesetteld is, merk je dat er veel ontstaat tussen de kunstenaars in het gebouw. Zo hebben we afgelopen winter alle ramen afgeplakt met doorzichtig plastic om te besparen op de stookkosten en gaan we komende zomer aan de slag met de gemeenschappelijke binnentuin.
De keuken in het gebouw is een hele prettige ontmoetingsplek waar we elkaar treffen en spreken. Er zijn daardoor ook meerdere samenwerkingen ontstaan. Zo’n gemeenschappelijke ruimte biedt echt iets extra’s en maakt de groepsverbinding zeker sterker. Want hoewel we allemaal andere werken maken, zijn we allemaal kunstenaars.’’
Fotografie: Sven Scholten