Verschillende sculpturen van Emiel Ambroos zijn vanaf 3 november te zien in het centrum van Arnhem. De werken worden op drie locaties in de binnenstad geplaatst en zullen twee jaar blijven staan. ‘’Na het afstuderen heb ik even nodig gehad om mijn draai te vinden. En toen kwam er voor jonge kunstenaars een open call vanuit de gemeente voor een kunstproject in de openbare ruimte. Het is best een grote opdracht, zeker voor een beginnend kunstenaar, en die heb ik uiteindelijk gekregen. Dat is echt te gek!’’
Modulaire sculpturen
‘’De sculpturen die ik maak, volgen vaak eenzelfde techniek. Ze worden gebouwd uit hergebruikte houten balken en van gevonden materialen. Vervolgens lijm ik blokken aan elkaar om zo een vorm en structuur in het hout te krijgen die veel speelser en vrijer is dan wanneer je vanuit een boomstam werkt. Vanuit die basis is het ook makkelijk combineren met andere materialen, zoals schuim, staal of planten. Zo wordt het aan de ene kant heel organisch en aan de andere kant heel technisch. Ik vind de opbouw van de sculpturen zelf ook iets digitaals hebben, terwijl het tegelijkertijd ook een hele analoge manier van werken is. Dat is fijn, want dat geeft me de mogelijkheid tot inzoomen en uitzoomen. Het kan zo groot worden als ik wil. En het modulaire werken geeft me de mogelijkheid om het sculptuur helemaal naar mijn idee te vormen.’’
Binnenkort te zien
Ook de sculpturen voor project De Droomijs Biotoop zijn modulair. ‘’Het idee was om een soort sculpturen te maken die dienen als een begroeiing van de stad. Het is dan ook de bedoeling dat de sculpturen een relatie met de natuur in de stad aan kunnen gaan. Er komen onder andere planten op het werk, maar er zijn ook gaatjes in het hout te vinden waar insecten in kunnen wonen.
Sculpturen maken voor de publieke ruimte is een stuk ingewikkelder dan voor een binnenruimte, zeker aangezien het houtwerk minstens 2,60 meter wordt. Want wat als er 30 centimeter sneeuw op ligt? En als er iemand op het kunstwerk klimt, wat niet onwaarschijnlijk is, hoeveel bouten van welke dikte heb je dan nodig om het werk mee aan de muur te bevestigen? En waar moet je aan denken als het kunstwerk met een kraan op de juiste plek wordt gezet? Het is dus erg spannend, maar het gaat ook zeker wel goedkomen. Ik heb hele fijne mensen om me heen die me hierbij helpen.’’
De sculpturen zijn vanaf 3 november te zien in de Weerdjesstraat en in de Velperpoortlangstraat. De derde locatie volgt later.
Van bouwkunde tot beeldende kunst
Voordat ik bij ArtEZ kwam, heb ik een jaar bouwkunde gestudeerd, wat bij dit soort grote projecten goed van pas komt. Die opleiding bleek niks voor mij te zijn, omdat er een hele grote afstand bestaat tussen de bouwtekeningen die je aan het uitwerken bent en de maakpraktijk van je ontwerpen. Daarna heb ik de meubelmakersopleiding gedaan, maar dat was erg gericht op het bedrijfsleven. Ik wilde eigenlijk iets gaan doen waar ik meer creativiteit en aandacht in het vak kon stoppen. Tijdens de vooropleiding aan ArtEZ ontdekte ik dat beeldende kunst iets voor mij was: je kunt letterlijk maken wat je wilt. De opdracht is niet ‘maak een kruk’, maar ‘maak een beeld’. Dat vond ik heel tof! Dus zo ben ik vanuit een technische achtergrond en houtbewerking uiteindelijk kunstenaar geworden.
Ik moest middenin de pandemie studeren en afstuderen, wat heel lastig is. Je komt ineens thuis te zitten en de werkplaatsen zijn dicht. Ik haalde daarnaast ook altijd veel inspiratie uit de spelende, verbindende en decadente elementen van festivals en ik had heimwee naar feestjes en kamperen aan de rivier. Ik had gelukkig nog het houten karkas van een oude Ikea Klippan bank staan. Die heb ik omgebouwd tot strandbank! Ik heb de bank dichtgemaakt en er vering in gezet. Iedere keer dat ik naar het strandje aan de Rijn ging, nam ik een tas vol zand mee naar huis. Zo kreeg ik een soort verende strandbank thuis, een eenpersoonsstrandje met een parasol en een bijzettafeltje. Al mijn Teams meetings heb ik gedaan vanaf die strandbank, haha. Zo was het toch nog een beetje leuk. Voor mijn afstuderen ben ik uiteindelijk onder andere ook voort gaan bouwen op de strandbank. Naast de strandbank heb ik ook een groot sculptuur gemaakt voor mijn afstuderen. De sculptuur was 3,2 meter hoog en dit was voor mij de eerste keer dat ik zo groot werkte. Dit was de eerste stap naar soortgelijke beelden voor de buitenruimte maken.’’
Van bubbel naar broedplaats
‘’Tijdens mijn studie huurde ik met mijn vriendin via SLAK een atelierwoning in het centrum van Arnhem. Tot op zekere hoogte kon ik dit als werkplaats gebruiken, maar ik kon natuurlijk niet de hele dag gaan staan slijpen. Ook was het niet handige om zware materialen door het centrum naar een woning op de derde verdieping te slepen. Sinds ruim een jaar heb ik een atelier in NK2 in Arnhem. Het is jammer dat een plek als deze maar voor twee jaar beschikbaar is, maar daar heeft de projectontwikkelaar nou eenmaal voor gekozen. Het is een te gekke ruimte met een ideale ligging. Het is ook fijn om met andere mensen om je heen te werken. We zitten hier nu met mensen uit allerlei verschillende disciplines, met verschillende leeftijden en achtergronden. Dat is leerzaam en erg handig na da bubbel van de academie. Het is fijn om elkaars skillsets in te kunnen zetten voor je eigen werk en tegelijkertijd van elkaar te leren. Daar zijn uiteindelijk hele mooie samenwerkingen uitgekomen. Dat is heel vruchtbaar, zeker als je net afgestudeerd bent.’’